Met de toenemende verdichting van de openbare ruimte en het aantal woningen per hectare neemt de beschikbare ruimte voor kinderen om te spelen steeds verder af. De ruimte die over is na het bouwen van woningen wordt veelal noodzakelijkerwijze ingenomen door straten en auto's. Gemiddeld beschikt ieder huishouden over iets meer dan 1 auto. In grote steden is dat wat minder en in kleinere gemeentes is het wat meer. Omdat ook het openbaar groen sterk in oppervlakte is gedaald neemt voor kinderen dus ook de mogelijkheid af om ongehinderd buiten te bewegen en op een veilige manier andere kinderen te ontmoeten.
"Voor kinderen is beweging noodzakelijk. Kinderen bewegen van nature. Zo ontdekken zij de wereld en ontwikkelen ze hun brein. Leren lopen is een psychologisch en sociaal proces. Je ontwikkelt je balans, door te vallen ontdek je de zwaartekracht. Eerst ontwikkel je je grove motoriek en daarna je fijne motoriek, die je weer nodig hebt bij het leren schrijven.
Dat gaat dus vanzel... hoewel? We brengen de kinderen met de auto naar school, daar leren we ze stilzitten en op heel jonge leeftijd krijgen ze al een tablet en mobiel. Een oogarts heeft eens berekend dat kinderen minstens 15 uur per week buiten moeten spelen." (Ed Brink, arts - https://brinkhomeopathie.nl/bewegennoodzaak.html)
Behalve voor de ontwikkeling van de motoriek is spelen ook een manier om je sociaal te ontwikkelen, zeker als je met andere kinderen speelt. Het doet ook een beroep op je fantasie en creativiteit.
De vraag is dus waar de kinderen van vandaag spelen? Uit de onderstaande beelden van een willekeurige nieuwbouwwijk in ons land moge duidelijk worden dat voor kinderen maar weinig plek gereserveerd is.
Het is niet zo dat er helemaal niet aan kinderen gedacht wordt. Op diverse punten in de wijk zijn speeltoestellen geplaatst.
Maar bieden deze plekken voldoende prikkeling voor de fantasie? Wordt hier de creativiteit uitgedaagd? En voor welke leeftijd zijn deze plekken geschikt? Van 0 to 18 jaar?
Als kinderen het zelf uit mogen en kunnen zoeken ontstaan heel andere speelplekken.
Met een terrein dat nog niet ontwikkeld is en waar zo maar wat bouwmaterialen voor handen zijn kunnen kinderen zich zelf uitstekend vermaken.
Soms zijn alleen maar een klein bosje en wat takken nodig om je eigen 'huis' te bouwen. Wie wil dat nou niet?
Het is begrijpelijk dat de grondopbrengst voor woningen veel groter is voor woningen dan voor openbaar groen of plekken waar kinderen naar eigen inzicht en fantasie kunnen spelen. Maar als we onze kinderen dwingen alleen nog maar op schermen te kijken in plaats van zich op allerlei manieren, fysiek, mentaal en sociaal, te ontwikkelen, gaan we dan de goede kant uit?